Avatar
Dicle Yılmaz


Okuma Süresi3 Dakika

Düzenleme29,01,2020

Adına Bir Cızık Çektim

Yıl 2016. Tarihte ilk kez Ardahan ilinde bir futbol takımı U-19 Türkiye şampiyonasına katılacak. Şuan Başkanlığını yaptığım takım olan Arı Spor, o sezon yerel ligi birincilikle tamamlamış ve Ardahan’ı temsilen, il dışı müsabakalarına katılmaya hak kazanmıştı.

İlimizde İlk kez böyle bir organizasyon olması sebebiyle, biz yöneticilerin ve futbolcuların heyecanı anlatılamaz derecedeydi. Heyecanımızı, şehirde yaşayan insanlarımıza yansıtmak ve Ardahan da bulunan futbola ilgili-ilgisiz tüm insanların bu heyecana ortak olması için, şahsım ve futbolcularım yoğun bir çalışma içerisine girdik. Şöyle ki; Şehir stadını başlangıç noktası kabul edersek eğer, Kars köprüsüne kadar, cadde üzerinde bulunan tüm esnaflarımızı son final maçımıza davet etmek adına, ( Ardahan’ı bilenler iyi bilir. Bahs ettiğim mesafe yaklaşık 3 km ) tüm futbolcularımı yanıma alarak, esnaf, esnaf – dükkan, dükkan gezdik. O yetmemiş, tüm resmi kurumları, valiyi, belediye başkanını ve tüm sivil toplum örgütleri dahil, hemen hemen herkesi stada maç izlemeye davet ettik. Ardahan halkını maça getirmek için neredeyse tüm şehri baştan aşağı dolaştık. Ancak, bunca çabamıza rağmen stada gelenlerin sayısı on. Evet yanlış okumadınız koskoca şehirde maçı izlemeye gelenlerin sayısı sadece 10 kişi.
Geçen hafta sonu aynı şekilde U-14′ lerimizin, yani Ardahanlı gençlerin final maçı vardı. İnsanları stada taşıma çabamızı bir tık daha arttırarak, kulüp başkanıyla, hocasıyla, futbolcusuyla, hummalı bir çalışma yaparak Ardahan halkını maç izlemeye davet ettik. Onca uğraşımıza rağmen, ne yazık ki bu kez sayıyı ancak 15’e çıkarabildik.
İşte biz Ardahan halkı olarak, gençlerimize sahip çıkma anlayışımız bu.
Eğer biz, gençlerimize, yani kendi çocuklarımıza 70 dakika zaman ayırıp stada gelemiyor ve böyle bir günde dayanışma gösteremiyorsak, açıkçası sittin sene profesyonel lig göremeyiz.
Görmeyelim çünkü bu kafayla hiç bir şey hak etmiyoruz.
Hafta sonu üç saatimizi ayırarak Fener, Galata, Beşiktaş, Trabzon, Samsun, Adana vs…maçlarını izlemek için kafe ve maç yayın salonlarını para vererek hınca hınç doldururuz ama, kendi çocuklarımızın maçına gelemeyiz. Üstelik bedava. Esnafı, Valiyi, Belediye başkanını geçtik, en azından ilimizde bulunan diğer kulüp temsilcilerinin ve özellikle amatör ligde top koşturan tüm futbolcuların orada olmasını çok isterdim. Ama nafile.
Memleketimin adına söylüyorum. Aslında tüm bu yaşananlar bir trajedi.
O yüzden artık hiç bir şeyi umursamadan, bundan sonra Ardahan halkından hiç bir beklentimiz olmadan, kendimiz çalıp kendimiz oynayacağız. Dolayısıyla Ardahan futbolunun geliştirme çabamı gücümün yettiği kadar bir-iki fedakar insanı da yanıma alarak ” kör-topal ” sürdürmeye çalışacağım. Artık bundan sonra davetmiş, gelin çocuklarınızı izleyinmiş, gelin Ardahanlı gençlere sahip çıkınmış gibi havada kalan eylemlerin üzerine cızık çektim.
Not: Bu Bir Eleştiri Değil, Sitem Yazısıdır.