Dicle Yılmaz
Okuma Süresi2 Dakika
Düzenleme27,08,2021
Sağlık ekiplerinin önerileri doğrultusunda tedavimi tamamlayarak bugün itibari ile testim (-) negatife dönerek karantina sürecim bitti. Şu an sağlık durumum gayet iyi. Her geçen gün daha iyiye gidiyor, gündelik işlerimi rahat bir şekilde yapabiliyorum. Kısacası yaşama dair her şey yolunda. Öncelikle şunu belirtmek isterim ki, karantina süresi boyunca moral ve motivasyonumu yerinde tutmak amacıyla bana her türlü desteğini esirgemeyen sevgili eşim Ebru’ya, kızlarım Asrın ve Ödül’e, oğullarım Toprak ve Güney’e, anneme, kız kardeşlerim Arzu, Arayış ve Besra’ya, erkek kardeşlerime, yengelerim ve yeğenlerime, ayrıca hasta olduğumu öğrenerek geçmiş olsun telefonları eden, mesaj atan, bana moral veren çok değerli dost ve akrabalarıma sonsuz teşekkürler ediyorum.
Evet sevgili dostlarım…
Hayata yeniden tutunmak genelde olumsuz yaşanmışlıkların ardından gelir insanın aklına. Mesela hastalıkta, beklenmedik iş ve ekonomik kayıpta, sevdiklerimizin kaybı veya aniden gelen bir ayrılıkta. Böyle bir durumda insan ne istediğini bilmiyor. Hiç bir şeye motivasyonu kalmıyor. Hatta yaşadığı yerden kaçıp gidesi geliyor. Hayatımızı sağlıkla donatmak söz konusu olduğunda aranan değişim veya dönüşüm çok daha köklü olmakla beraber, insanın yeni bir hayata, yeni bir yaşama, yeni bir sayfaya ihtiyacı varmış hissi veriyor.
Ancak, yeni sayfaya başlarken de sorular, endişeler ve korkular insanı sarıverir. Evet insan bu kararı kolay vermez ama, bunu düşünmeye insanı iten de hayata tutunmak içgüdüsü ve yaşam sevincinin tam kendisidir. Bir şeyleri değiştirme güdüsünü kucaklayın. Derin nefes alın ve yeni bir hayat ile ilgili ne düşlüyorsunuz, hayal edin.
Lütfen kendimizi, ailemizi, dostlarımızı, sağlığımızı sevelim, değerini bilelim. Çünkü onları kaybetmeniz an meselesi olabilir. Ben bunu yaşayarak anladım. Siz yaşamadan anlamaya çalışın.
Bu arada COVİD-19 hastalığına yakalanarak genç yaşta aramızda ayrılan Barış Gümüş kardeşime çok üzüldüm. Ailesine ve yakınlarına baş sağlığı diliyorum.